ΠΙΣΙΝΑ

                                                                           ΠΙΣΙΝΑ

 

 

 

Είσαι συνομήλικη με την αυγή, πώς γίνεται

μες στην λάμψη πριν καν τινάξει ο ήλιος τα σεντόνια του

 

Την ώρα αυτή ο μόχθος ετοιμάζει πρωινό, η διαφορετικότητα πλένει το πρόσωπό της

η δροσιά σκουπίζει την αυλόπορτα της υγείας

και τ’ άσπρα σπίτια δένουν στον καρπό τους το αύριο

 

Οι θερμοφόρες της θλίψης τυλίγονται στις χήρες της χαράς

την ώρα αυτή τα κρίνα στρέφουνε το στόμα τους στο πέλαγος

να πάψουνε οι μελανιασμένοι καιροί να μαυρίζουνε τα κύματα

 

Στα χέρια σου τα σύννεφα νύφες κιμωλίες, πώς γίνεται

οι ψίθυροι του μέλλοντος θαλασσοταραχή

χαλάνε τον τόπο οι σιωπές σου, λαμποκοπούνε οι νύχτες σου

  

Όλο βρίσκω πως είσαι αλλιώς

κάτω απ’ το φουστάνι σου καίει μια κόκκινη παραλία

πώς να κρυφτείς απ’ τ’ άλλα κορίτσια, τις ψηλοτάκουνες ερήμους τους

πώς να γλιτώσεις όταν αστράφτεις πόθο

 

Σ’ έχουν εγκαταλείψει σε καθαρές γραμμές, πώς γίνεται

να ξελογιάζεις συνεσταλμένα χωράφια

να ξεματιάζεις αφύλακτες διαβάσεις

να τρίβεις τον πυρετό στο πρόσωπο του σκοταδιού

 

Στην πλάτη σου ψήνεται η αμαρτία

κεντάει ο πλούτος χρυσές μετάνοιες

Στον ομφαλό σου ξαποσταίνουν οι κομήτες

πίνουνε φως τ’ αστέρια

Η παραπανίσια φλόγα σου γεμίζει τα κενά της δικαιοσύνης

 

Όπου η Ανατολή δεν μιλάει, τ’ αυγά της η λύπη γεννάει

μουδιάζει το δεξί σου χέρι και θολώνουνε τα γόνατα

σηκώνονται οι λαοί κι ανάβουν τους κρατήρες

μην φιμωθεί τ’ ανθρώπινο κορμί σε μια ρηχή πισίνα

 

Πίσω απ’ τον φράκτη σου δεν φτάνω πια να δω

Κόβω την τρυφερότητα χαρτοπόλεμο και την μοιράζω

στους ανέμους της αυλής σου

μα  Εσύ

έξω απ’ τους πύργους είσαι πριγκήπισσα

έξω απ’ της σκέψης το νερό πνιγμός

έξω απ’ το φως  Φωτεινή .