Εβελίνα

                                              

                                                     Εβελίνα

 

Μεγάλωσα με τα Σκαθάρια και με τις Πέτρες
την γύρη της μελωδίας και το μελίσσι της δροσιάς
κι έμαθα πως η καλύτερη ζυγαριά είναι τα παιδικά μας χρόνια

 

Πίσω από το φεγγάρι πάντα το αταξίδευτο καράβι
Μπροστά απ’ τα σοκολατένια ξυπνητήρια τα δαγκωμένα εμπόδια
Μες στις φραουλένιες λάμπες τα πολύχρωμα συμπεράσματα
Πάνω στ’ άλογα ζαχαρωτά οι κοσμογυρισμένοι άνεμοι

Γύρω απ’ τα γρανιτένια πειράματα οι άγραφες εξισώσεις

 

Ο μάγος, η ρόδα και οι φυσαλίδες του γέλιου
Η σκοποβολή σε παρατημένες καρδιές
Το τραμπολίνο πάνω στην Πανσέληνο
Η απέραντη πολιτεία και η απένταρη πολιτική
Η κουκουβάγια που εφημερεύει και οι κούκλες στο τζάμι
να ξεφουσκώνουν τις σκιές
Η αλληλογραφία με το αόρατο Οι κρίκοι της αλήθειας

 
Η ακρόπολη της στοργής : η Μητέρα, η Αθηνά, η Παναγιά

Ο μικρός Τυμπανιστής και η Άγια Νύχτα
Τα λερωμένα ρούχα και ο σκοτωμένος φόβος
Τα χτυπημένα γόνατα στο ξύλο των καλών αιώνων
Η γεύση του εφικτού στα επιχειρήματα της Φαντασίας
Ο ήχος των εννοιών και η εντύπωση των λέξεων
Η κατακόρυφος της Ομορφιάς και ο Ύπνος
που έρχεται φυσικά και θαυμαστά
ως μόνος κληρονόμος των βλεφάρων

 

Εβελίνα, μικρή μου Εβελίνα
πρέπει να είσαι λουλούδι έτσι που κλείνεις τον ουρανό σ’ ένα κλωνάρι
Οι τύχες της αλλαγής υπόθεση δική σου
Τραγούδησέ μας, τραγούδησέ μας
για την ισότητα των δακρύων
για τις ιδανικές αναλογίες του ονείρου

για το αιώνιο πλεόνασμα του Παιχνιδιού 

Είναι αργά, πολύ αργά γι’ αυτόν τον Κόσμο να ζήσει χωρίς Αγάπη